Na początku w nowym kościele zamiast organ była używana mocna fisharmonia podarowana przez dobrodzieja ks. proboszcza Ludwika Spohra ze Starych Tarnowic. Obecne organy pochodzą z rozebranego w 1907 roku kościoła św. Wawrzyńca w Wirku koło Katowic.
Ambona to słowo pochodzące z języka greckiego oznaczające podwyższenie. W kościołach chrześcijańskich jest miejscem czytania tekstów liturgicznych i głoszenia kazań, stąd inna nazwa to kazalnica. Liturgicznie jest to stół Słowa Bożego. W czasach, gdy w kościołach nie było nagłośnienia spełniała ważną rolę akustyczną.
Pochodzące z Wirka dwa ołtarze boczne zostały w 1912 roku wyremontowane, przemalowane i ustawione przez Br. Adjutusa Zdebla. Doskonale pasowały do nisz, jakby były wykonane właśnie do tego kościoła. Zachowało się zdjęcie ołtarza z prawej nawy wykonane miedzy rokiem 1925, a 1936.
W wieży kościoła znajduje się obecnie 5 dzwonów. Każdy z nich ma swoją dłuższą lub krótszą historię. W 1911 roku w wieży umieszczono 3 dzwony odlane w jednej z najsłynniejszych niemieckich ludwisarni Franza Otto w Hemelingen koło Bremy.
Po reformie liturgii na Soborze Watykańskim II w kościołach zaczęto wprowadzać ołtarze ludowe, by kapłan mógł sprawować Najświętszą Ofiarę przodem do ludu. W naszym kościele pierwszy taki ołtarz postawiono w grudniu 1968 roku.
Ołtarz główny, który zajmował centralne miejsce w prezbiterium, został zamontowany jeszcze przed poświęceniem kościoła. Pierwotnie znajdował się na środku prezbiterium na wysokości drzwi od zakrystii. Za ołtarzem znajdował się chór zakonny, czyli miejsce oddzielone od kościoła drewnianym przepierzeniem, przeznaczone na wspólnotowe modlitwy.
W 1915 roku za pieniądze uzyskane z dzierżawy za prawo do polowania i za ofiary dwóch dobrodziejów, parafia zakupiła od bytomskiego zegarmistrza Brunona Osswalda zegar wieżowy z czterema tarczami, wybijający godziny i kwadranse. Pochodzi z fabryki zegarów Eduarda Korfhage „Korfhage & Söhne" działającej od 1810 roku w miejscowości Buer koło Osnabrück w Niemczech.
Drewniana mensa wirkowego ołtarza głównego znalazła zastosowanie po małej przeróbce przy czwartym ołtarzu bocznym ku czci Najświętszego Serca Jezusowego umieszczonym w 1911 r. w nawie poprzecznej po lewej stronie. Nie wiemy jak wyglądał, gdyż nie zachowały się żadne zdjęcia tego ołtarza.
Borecka świątynia wyposażona jest obecnie w trzy ołtarze z nastawą i jeden tak zwany ołtarz ludowy. Jednak nie są to pierwsze i jedyne ołtarze, które zdobiły kościół od początku.
Ławki w kościele zostały wykonane z drewna sosnowego. Są dziełem braci zakonnych Aleksandra Mali i Andrzeja Wróbla, którym pomagał stolarz świecki. Ich stolarnia mieściła się w zabudowaniach gospodarczych klasztoru. Wykonywane były stopniowo. W 1912 roku gotowych było 2/3 ławek.
