Ważnym elementem wystroju kościoła jest posadzka. Oprócz walorów estetycznych musi ona posiadać wielką odporność na ścieranie i być łatwa w utrzymaniu czystości. W tym celu w boreckim kościele użyto na posadzkę płytek ceramicznych, których dostarczyła firma „Sanitas” z Wrocławia. Pracownicy tej firmy z wielką precyzją ułożyli płytki na odpowiednio przygotowanym i wypoziomowanym podłożu wapiennym.

Najwyższymi częściami budynku kościoła są dachy czterospadowe, których łączna powierzchnia wynosi ok.1400 m2 , co razem z dachem wieży 360 m2 daje ok. 1760 m2. Konstrukcję nośną stanowi więźba dachowa wykonana z drewna zgodnie z projektem Br. Mansweta. Pierwsze pokrycie dachowe z łupka kamiennego zostało wykonane przez firmę Emanuela Rottera z Prudnika. Kalenice wykończono gąsiorami ceramicznymi.

Zewnętrzne piękno każdej budowli zależy od jej elewacji. Ceglane ściany kościoła pokryto w górnych partiach tynkiem cementowym, a w dolnych cementowo-wapiennym. Na płaskich powierzchniach nałożono tynk barankowy. Narożniki dolnej części elewacji i obramowania okien wykończono boniami.

Cechą charakterystyczną stylu gotyckiego są duże okna zakończone ostrołukiem, podzielone maswerkami i wypełnione witrażami. W samym kościele boreckim znajduje się obecnie 31 okien różnej wielkości. 27 z nich dostarcza naturalnego światła do wnętrza kościoła, a 4 znajdujące się w prezbiterium łączą kościół z pomieszczeniami klasztoru. Okna witrażowe znajdują się również w wielu łukach nad drzwiami i w samych drzwiach.

Zakrystia, to boczne pomieszczenie przylegające zazwyczaj do prezbiterium i połączone z nim przejściem służące do przechowywania naczyń, szat i innych sprzętów liturgicznych oraz do przygotowania się kapłanów i służby liturgicznej do sprawowania świętych obrzędów. Zakrystia kościoła w Borkach Wielkich znajduje się po prawej stronie prezbiterium i składa się z dwóch głównych pomieszczeń, które są częścią przylegającego do kościoła klasztoru.

Kościół w Borkach Wielkich został wybudowany w stylu neogotyckim. Jest orientowany, czyli z prezbiterium skierowanym ku wschodowi (z lekkim odchyleniem na południe). Posiada trzy nawy w układzie bazylikowym, gdzie nawa środkowa jest szersza i wyższa od naw bocznych. Wydłużone prezbiterium przeznaczone dla duchowieństwa i służby liturgicznej zamknięte jest od wschodu prostą ścianą z ogromnym oknem witrażowym.

Do wnętrza kościoła prowadzi czworo drzwi dwuskrzydłowych szerokich na 2,20 m, otwieranych na zewnątrz. Wykonane zostały w stolarni klasztornej z drewna dębowego przez Br. Aleksandra Mali i Br. Andrzeja Wróbla. Ozdobne okucia i zamki są dziełem mistrza kowalstwa artystycznego Br. Lucjana Kandory.

Z przodu trójnawowego kościoła znajduje się potężna wieża wysokości ok. 60 m (wysokość z krzyżem). Zbudowana jest na podstawie kwadratu o boku 8,2 m. Część murowana wznosi się na wysokość 28,5 m. Ściany wieży dochodzące w najgrubszych miejscach do 2 m zbudowane są na fundamencie o głębokości 2,4 m i grubości do 3 m.