Ambona to słowo pochodzące z języka greckiego oznaczające podwyższenie. W kościołach chrześcijańskich jest miejscem czytania tekstów liturgicznych i głoszenia kazań, stąd inna nazwa to kazalnica. Liturgicznie jest to stół Słowa Bożego. W czasach, gdy w kościołach nie było nagłośnienia spełniała ważną rolę akustyczną.
Ambona w boreckim kościele powstała w latach 70-tych XIX w. i przywędrowała do naszej świątyni wraz z ołtarzami i innymi sprzętami z kościoła w Wirku. Nie znamy jej twórcy. Wykonana jest z drewna sosnowego.
Składa się z ośmiokątnego kosza umieszczonego na ośmiokątnym filarze z kwadratową stopą. Kosz wznosi się na wysokość 3,10 m i w najszerszym miejscu ma przekrój 1,5 m. Do kosza prowadzi 10 stopni schodów z balustradą po lewej stronie. Kosz i balustrada zdobione są ślepymi maswerkami. Na dole balustrady znajduje się ozdobny słup o wysokości 1,95 m. Głowica filaru stopy posiada między innymi ozdoby w formie liścia akantu. Nad amboną zawieszony jest ośmiokątny daszek (baldachim) zwieńczony ażurową konstrukcją różnych słupków, przypór i 13 pinakli, z których najwyższy wznosi się na wysokość 3,5 m. Przekrój baldachimu w najszerszym miejscu wynosi 1,80 m. W całości ambona ma 7,7 m wysokości. Na środku sklepienia baldachimu umieszczono symbol Duch Świętego w postaci gołębicy. Cała ambona pomalowana jest w formie fladrowania z elementami brązowymi, ciemnoczerwonymi i złotymi. Na podstawie pierwszych zdjęć wnętrza kościoła można stwierdzić, że na początku zgodnie z ówczesnymi przepisami liturgicznymi ambona znajdowała się po lewej stronie kościoła przy czwartym filarze nawy głównej. Nie wiadomo dokładnie kiedy, ale chyba dość wcześnie po oddaniu kościoła do użytku wiernych, ambonę przestawiono, umieszczając przy czwartym filarze po prawej stronie nawy głównej. Świadczą o tym nie tylko odpowiednio krótsze ławki umożliwiające wstawienie ambony, ale także haki do zawieszenia baldachimu, które pozostały w ścianach. Prawdopodobnie pod koniec w lat 50-tych po malowaniu kościoła ambona znowu zmieniła swoje miejsce. Tym razem powodem było to, że zasłaniała wiernym ołtarz oraz budowaną co roku dużą szopkę w prezbiterium. Tak prawie 140-letnia ambona znalazła się w obecnym miejscu przed piątym filarem po prawej stronie. Dzisiaj używana jest bardzo rzadko, ponieważ po wprowadzeniu nagłośnienia w kościołach zaczęto używać małych ambon stojących blisko ołtarza zwanych powszechnie ambonkami.