Nowicjat to miejsce intensywniejszej aniżeli w postulacie formacji i początek życia zakonnego. Nowicjusze przyswajają sobie sposób życia braci mniejszych, wzorowany na “formie życia” św. Franciszka z Asyżu.

W tym celu czytają regułę zakonną i inne pisma świętego Założyciela zakonu braci mniejszych, źródła franciszkańskie, konstytucje, statuty generalne i partykularne oraz historię zakonu i prowincji, której są członkami.

W celu zdobycia większego doświadczenia w zakresie życia franciszkańskiego, nowicjusze ćwiczą się w kontemplacji, pokucie, ubóstwie, życiu braterskim, pracy i pokornej posłudze biednym.

Po upływie rocznego czasu nowicjackiego, który jest okresem kanonicznym, nowicjusz – jeśli taka będzie jego wola i zgoda przełożonych – składa pierwszą profesję zakonną. Chodzi tu o publiczne złożenie ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (na rok czasu). Tym samym ślubujący zostaje wpisany do zakonu.