Ważnym elementem wystroju kościoła jest posadzka. Oprócz walorów estetycznych musi ona posiadać wielką odporność na ścieranie i być łatwa w utrzymaniu czystości. W tym celu w boreckim kościele użyto na posadzkę płytek ceramicznych, których dostarczyła firma „Sanitas” z Wrocławia. Pracownicy tej firmy z wielką precyzją ułożyli płytki na odpowiednio przygotowanym i wypoziomowanym podłożu wapiennym.
Użyto dwóch wzorów płytek. Wszystkie nawy i przedsionek kościoła pokryto wzorem składającym się z białych ośmiokątów (wymiary boków 8,5 i 6 cm) i ciemnobrązowych kwadratów (6x6 cm). W prezbiterium ułożono regularną kompozycję z sześciokątów równobocznych (bok 9,5 cm) w kolorze czerwonym i białym. Płytek nie umieszczono pod podestami ławek. Dookoła całego kościoła przy posadzce na ścianach wykonano sześćdziesięciocentymetrowy cokół z glazurowanych, jasnobrązowych, prostokątnych płytek ceramicznych (12x6,5 cm) ułożonych na wzór ceglanego muru. Stopnie schodów prowadzących do kościoła i stopnie w prezbiterium wykonano z granitu. W 1925 roku przed przestawieniem ołtarza głównego bliżej przedniej ściany kościoła podwyższono o jeden stopień część posadzki prezbiterium. Stopień wykonano z „lastriko”, a posadzkę po bokach pokryto kwadratowymi płytkami ceramicznymi (10x10 cm) w kolorach szarym i jasnobrązowym. Przed ołtarzem utworzono z kwadratowych płytek (17x17 cm) o różnych wzorach wielobarwny dywan. W 1932 roku zakupiono do kościoła chodniki z włókien palmy kokosowej, które były bardzo trwałe, zaś wierni bardzo zadowoleni, gdyż nikt nie musiał stać na zimnej posadzce. Koszt chodników wynosił 350 Marek. Kolejna przebudowa prezbiterium została wykonana w 1981 roku. Usunięto wtedy tymczasowy drewniany podest pod ołtarzem ludowym i przedłużono prezbiterium w kierunku nawy kościoła o ok.1,5 m. Na dobudowanej części ułożono wzór z białych ośmiokątnych (o boku 7 cm) i czarnych kwadratowych (7x7 cm) płytek, umieszczając dookoła pasek z płytek kolorowych (17x17cm). Nowe stopnie schodów wykonano z „lastriko”, a najniższy stopień, na którym klęczą ministranci, pokryto deskami. Prace te wykonali nasi parafianie: Teofil Gruca, Augustyn Hoffmann i Józef Kik.